Kościół wybudowany jest w stylu gotyckim. Ołtarz główny kościoła został wzniesiony około 1740 roku. Na środku ołtarza znajduje się obraz Ostatniej Wieczerzy nieznanego autorstwa. Po obu stronach obrazu, pomiędzy kolumnami, usytuowane są rzeźby Mojżesza, Aarona oraz papieży Telesfora i Grzegorza Wielkiego, zwanych papieżami Eucharystii. Powyżej ołtarza znajduje się rzeźba Ducha Świętego. Zwieńczeniem ołtarza głównego jest owalny witraż z Trzema Hostiami a nad nim figura Boga Ojca i aniołowie.
Zakrystia została zbudowana w połowie XVIII wieku. Dekoracja sztukatorska należy do najwybitniejszych dzieł rzeźby barokowej w Poznaniu i niewątpliwie jest najpiękniejszą zakrystią w mieście. Niezwykłe są zarówno obrazy na sklepieniu oraz meble (komody i szafa z 1748 r.), które stanowią wyposażenie zakrystii.
Na ścianach prezbiterium znajdują się dwa portrety przedstawiające fundatorów kościoła – króla Władysława Jagiełłę i jego żonę Jadwigę. Zostały one namalowane w 1665 roku i przedstawiają parę królewską w XVII – wiecznych strojach. Na ścianach prezbiterium znajdują się również portrety trumienne i tablice herbowe z XVII wieku.
Pośrodku nawy głównej znajdowała się konfesja św. Onufrego – według tradycji jest to miejsce znalezienia Trzech Hostii. Aktualnie znajduje się tu fragment konfesji (potocznie zwany „studzienką”) z XVIII-wiecznymi rzeźbami trzech mężczyzn, którzy wrzucają Hostie do studni. Nastawa ołtarza – tzw. predella – przedstawia w czterech obrazach sceny zawierające historię początków sanktuarium.
Z pierwszej połowy XVIII wieku pochodzą również trzy bogato zdobione konfesjonały, które znajdują się w nawach bocznych. W kościele znajdują się również dwa barokowe ołtarze. Jeden poświęcony jest Matce Bożej Nieustającej Pomocy, a drugi Sercu Jezusa. Interesującą architekturę przedstawia także Kaplica Krzyża Świętego.
- KAPLICA MATKI BOŻEJ SZKAPLERZNEJ:
Kaplica Matki Bożej Szkaplerznej – dawniej zwana Kaplicą Trzech Hostii – została wzniesiona pod koniec XVI wieku. Do XIX wieku w głównym ołtarzu kaplicy przechowywano cudowne hostie. Około 1726 r. kaplica została przebudowana według projektu Pompeo Ferrariego, rzymskiego architekta i jednego z najwybitniejszych twórców późnego baroku działających w Polsce.
W kaplicy znajdują się trzy ołtarze. Ołtarz główny z obrazem Matki Bożej Szkaplerznej oraz boczne – przedstawiające św. Teresę od Dzieciątka Jezus i św. Andrzeja Corsiniego. Kaplica wyposażona jest również w niezwykłe rzeźby m.in. proroków Eliasza i Elizeusza, Boga Ojca, Jezusa Dobrego Pasterza oraz liczne rzeźby aniołów.
Kaplica zdobiona jest freskami na sklepieniach (sceny z życia proroka Eliasza oraz nawiązujące do kultu Trzech Cudownych Hostii – wskazujące na najbardziej popularne kategorie uzdrowień odnotowanych w sanktuarium), w części zdobiona jest marmurami.
Wnętrze to ma jednak szczególny charakter również z innego względu – symbolizuje górę Karmel. Dlatego tak ważna jest główna jej patronka – Najświętsza Maryja Panna – która mocno wpisuje się w duchowość karmelitańską. W kaplicy znajdują się również piękne organy. Kaplica stanowi w zasadzie odrębny kościół, do którego wejście znajduje się z prezbiterium. Msze święte za wstawiennictwem Matki Bożej Szkaplerznej odbywają się w kaplicy w każdą sobotę o godz. 8:00 rano.
SŁUŻEBNICA BOŻA SIOSTRA M. WŁODZIMIRA WOJTCZAK, ELŻBIETANKA
Postać siostry M. Włodzimiry Wojtczak, której doczesne szczątki od 18 marca 2022 r. spoczywają w kościele p.w. Bożego Ciała, jest niezwykle mocno związana z tym szczególnym miejscem. Ta skromna elżbietanka była bowiem wielką miłośniczką Eucharystii. Mottem jej życia były słowa: „Bo ja chcę żyć i umrzeć dla Chrystusa”.
Urodziła się 20 lutego 1909 r. we Franklinowie. Następnego dna została ochrzczona w kościele parafialnym pw. św. Wojciecha w Lewkowie. Na chrzcie św. otrzymała imię Czesława. Po I wojnie światowej i odzyskaniu przez Polskę Niepodległości rodzina Wojtczaków przeprowadziła się do Ostrowa Wielkopolskiego. Tu Czesława ukończyła Gimnazjum Żeńskie i zdała maturę w 1927 r.
W 1930 r. wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety w Poznaniu. W 1934 r. złożyła Pierwszą Profesję i zaczęła pracę wśród dzieci. W 1936 r. została kierowniczką w ochronce przy parafii Bożego Ciała. Tu pracowała do wybuchu II wojny światowej. W 1941 r. – na czas wojennej zawieruchy – powróciła do domu rodzinnego w Ostrowie Wielkopolskim. Wkrótce zachorowała na gruźlicę. W kwietniu 1942 r. została umieszczona w Przytułku dla Starców, gdzie znajdował się oddział gruźliczy. Zmarła w dniu swoich 34 urodzin, 20 lutego 1943 r.
Proces beatyfikacyjny siostry M. Włodzimiry Wojtczak rozpoczął się 24 września 2017 r. w kościele Bożego Ciała w Poznaniu. W 2021 r. została dokonana ekshumacja i rozpoznanie doczesnych szczątków Służebnicy Bożej Siostry M. Włodzimiry Wojtczak. Dnia 8 lutego 2023 r. został wydany dekret o ważności procesu na etapie diecezjalnym.
